زندگی روزمره ما تبدیل شده به تاثیر پذیرفتن از فضای مجازی و انتظارات بی‌‌جا پیدا کردن نسبت به اینکه ظاهرمان چه شکلی باشد، روابط رمانتیک مان چه طور باید پیش برود، و حتی در حین رابطه جنسی با پارتنرمان باید چه کارهایی انجام دهیم.
جای تعجب ندارد که پروفایل‌های ما در فضای مجازی صرفاً نشان دهنده‌ی کسی است که فکر می‌کنیم باید باشیم نه ارائه آنچه واقعاً هستیم. به عبارت دیگر پروفایل‌های ما نسخه آرمانی از خودمان هستند که می‌خواهیم به آن برسیم.
ما تنها در تلاشیم با سایرین تطابق یابیم، دوستمان بدارند، و توسط سایر انسان‌‌ها پذیرفته شویم- ممکن است فکر کنیم، امکان ندارد کسی ما را به خاطر چیزی که واقعا هستیم دوست بدارد.
بنابراین، چگونه از این موانع بگذریم و یاد بگیریم چطور خودمان باشیم؟!
این روزها، روابط شخصی برای مان بسیار مهم هستند و انجام هر کاری که این روابط را تهدید کند، می‌تواند بسیار ترسناک باشد. چرا باید خودمان باشیم، اگر این کار منجر به دور شدن سایرین از ما می‌شود؟
در دنیای امروز، جایی که همه خود را به شکل آنلاین بی‌نقص، جذاب، و خوشحال نمایش می‌دهند، ارائه خودِ واقعی‌مان می‌تواند ریسک بزرگی به نظر آید. اگر حس کنیم هیچ کدام از این ویژگی‌ها را نداریم چه؟ آیا خود ِ واقعی‌مان باعث می‌شود دیگران از ما فرار کنند؟ آیا همه ناگهان طردمان خواهند کرد؟
احتمالاً بعضی از اشخاص حاضر در زندگی‌تان بر این باوراند که همه باید به یک شکل خاصی ظاهر شوند و تنها چیزی که اهمیت دارد ارائه آن تصویر خاص از خود است.اگر شروع به بروز خود واقعی‌تان کردید، ممکن است این اشخاص به شکل متفاوتی با شما رفتار کنند، و همین موضوع است که «خود بودن» را کمی مخاطره آمیز می‌کند.
اگر خودتان نباشید، دیگران هرگز شانس شناختن خود واقعی‌تان را پیدا نخواهند کرد، بنابراین نمی‌توانید آن طور که باید با آنها ارتباط برقرار کنید.
حتما بخوانید : 
۱. پذیرش خودتان
فضای مجازی می‌تواند این حس را به شما بدهد که جذاب نیستید. البته که مدلها و بازیگران جذاب هستند، اما ما حتی وقتی دوستانمان هم در فضای مجازی عکسهای بی‌نقص فتوشاپ شدهیشان را میگذارند، اغلب خودمان را با آنها مقایسه می‌کنیم و حس جذاب نبودن بهمان دست میدهد.
بسیاری از شواهد حاکی از آنند که هر چه وقت بیشتری در فضای مجازی که شامل افراد جذاب است بگذاریم، احساس بدتری درباره خود پیدا می‌کنیم. اما چون نمیخواهیم دست از اعتیادمان به فضای مجازی برداریم، آن را ترک نمیکنیم.
حتما بخوانید : این ویدئو را حتماً ببینید:
چرا خودمان را سرزنش می کنیم؟
۲. شناسایی گفتگوی منفی با خود
یکی از راههای بهتر پذیرفتن خود شناسایی و به چالش کشیدن گفتگوی منفی با خودمان است. ما همیشه این مونولوگ درونی که در ذهنمان پچ پچ می‌کند را داریم، که هر چه در حال رخ دادن در اطرافمان است را تفسیر می‌کند.
برای خیلی از ما، این گفتگو اغلب منفی است. برای مثال، ممکن است زمانی که تلویزیون میبینید یا در فضای مجازی میگردید فکر کنید، «من زشتم» یا «زندگی من مزخرف است». اگر دوستمان عکسی از اوقات خوشش پست کند که در آن حضور نداشتهایم، شاید فکر کنیم «او از من متنفر است».
ما میتوانیم برخی از نشخوارهای ذهنیمان را به راحتی با محدود کردن زمان جستجو در فضای مجازی، متوقف کنیم، اما همچنین نیاز داریم تا توقف گفتگوی منفی با خود را نیز تمرین کنیم.
برای رزرو وقت روانشناسی بالینی با ما تماس بگیرید:
۳. شادمانی بابت نقاط قوت
ما میتوانیم عادت کنیم به جای خوشحالی بابت نقاط مثبت، بر نقاط منفیمان تمرکز کنیم. گاهی بعضی کارها را خوب انجام نمیدهیم و این هیچ اشکالی ندارد. وقتی به جای کارهایی که در آن خوب هستیم بر این موارد تمرکز می‌کنیم می‌تواند واقعاً افسردهمان کند.
به عنوان مثال، گاهی احساس افسردگی می‌کنیم، زیرا نمیتوانیم روابطمان را برای مدت طولانی حفظ کنیم. اگر به طور مداوم خود را بابت کارهایی که در آن خوب نیستید دست کم بگیرید، دوست داشتن خودتان سخت می‌شود.
بنابراین، علاوه بر تلاش برای بهبود نقاط ضعفمان، باید به خود کارهایی که در آنها خوب هستیم هم یادآوری کنیم. اگر دربارهاش فکر کنیم، هر یک از ما نقاط قوت زیادی داریم، حتی اگر این ویژگی‌ها کوچک و ناچیز به نظر آیند.
۴. ابراز خود
دیگر چه چیزهایی مانع از این میشوند تا خودمان باشیم؟ دلیل عمده، ترس از این است که دیگران چه فکری دربارهمان خواهند کرد اگر خود واقعی‌مان را نشان دهیم. برای مثال، همهی دوستانمان دربارهی یک موضوع سیاسی با یکدیگر هم عقیده هستند، بنابراین ما تصمیم میگیریم نظرمان که متفاوت با آنهاست را نگوییم.
شاید دوستانمان از شام خوردن در رستورانهای لوکس لذت ببرند، پس ما تصمیم میگیریم آنها را برای شام به خانهی دنجمان دعوت نکنیم. ما عقب میکشیم زیرا از عواقب احتمالی میترسیم.
حتما بخوانید : ۵. نشان دادن آسیب پذیری
یکی از قدمهای مهم دیگر برای خود بودن، نشان دادن آسیب پذیری است. اکثر ما، واقعاً دلمان نمیخواهد بخشهایی از وجودمان که دوست نداریم را نشان دهیم، آن قسمتهایی که میترسیم یا از آنها شرمساریم، خجالت زدهایم یا در آن ضعف داریم.
به اشتراک گذاشتن این بخشها اصلا کار آسانی نیست. ما نگران هستیم-اگر دیگران نظرشان دربارهمان عوض شود چه؟ اگر طردمان کنند چه؟
نشان دادن آسیب پذیری، ترسناک است. این کار مانند این است که یک زخم قدیمی را باز کنید و به دیگران دقیقا نشان دهید کجا باید نمک رویش بپاشند.
حتما بخوانید : 
ما نمیتوانیم تنها آن قسمتهایی را که دوست داریم انتخاب کنیم؛ بنابراین باید هر از گاهی آسیب پذیریمان را بروز دهیم.اگر در این زمینه به کمک بیشتری نیاز دارید ما کنارتان هستیم:
ما از ساعت 8 تا 21 در کلینیک هستیم. برای رزرو وقت مشاوره و روانشناسی تماس بگیرید:
با سلام
دقیقا منظور شما از نشان دادن آسیب پذیر بودن چیست؟
سلام دوست عزیز
این تفسیر من از آسیب پذیر بودن است
بروز آسیب پذیری در برخی اوقات، به این معنی نیست که برای دوست داشته شدن و یا آرامش درونی(موقتی) لزوما باید آسیب پذیری خود را بروز دهیم، خیر.
بلکه منظور در اینجا این است که خود را بشناسیم، نقاط قوت و احساسات درونی خود را که بسیار اوقات بخاطر هنجار های اجتماعی یا ترس از قضاوت شدن از بروز دادن آنها خودداری کردیم و فقط توهمی بیش در ذهن ما نبوده بشناسیم و بتوانیم در کل ترس را از وجود خودمان دور کنیم و آرامش ابدی پیدا کنیم.
ممنون از سایت خوبتون
سلام
خوشحالیم که مفید هستیم
عااالی بود خداییی نیاز داشتم اینارو بدونم
سلام وقتتون بخیر
بخشید من تازگی ها مثلا میمونم که اینو بردارم بهتره که به دوستم حرص بدم و از بچگی این ویژگی رو دارم میشه راحل اینو بگین ممنون
سلام
راستش متوجه سوالتان نشدیم 🙂
سلام برای کسی که نمیدونه از لحاظ شحصیتی دقیقا کیه چه توضیه ای دارین؟ همیشه میگن برای جذاب بودن حودتون باشید اما هیچوقت کسی بهمون نمیگه چجوری متوجه بشیم کی هستیم
سلام به شما
در این زمینه توصیه می‌کنیم از متخصصین کمک بگیرید.
متخصصین روانشناسی می تونن از طریق راه هایی مثل مصاحبه تشخیصی و تست‌های روانشناختی شناخت درستی ازشما بهتون بدن
سلام دوست عزیز
این تفسیر من از آسیب پذیر بودن است
بروز آسیب پذیری در برخی اوقات، به این معنی نیست که برای دوست داشته شدن و یا آرامش درونی(موقتی) لزوما باید آسیب پذیری خود را بروز دهیم، خیر.
بلکه منظور در اینجا این است که خود را بشناسیم، نقاط قوت و احساسات درونی خود را که بسیار اوقات بخاطر هنجار های اجتماعی یا ترس از قضاوت شدن از بروز دادن آنها خودداری کردیم و فقط توهمی بیش در ذهن ما نبوده بشناسیم و بتوانیم در کل ترس را از وجود خودمان دور کنیم و آرامش ابدی پیدا کنیم.