برای خیلیها بخشیدن دیگران از بخشیدن خودشون خیلی خیلی سخت تره. اینکه خودتون رو در بالاترین حد کمال گرایی قرار بدید در این موضوع بیتاثیر نیست.
نادیده گرفتن جنبههای مثبت و تنها توجه کردن روی جنبههای منفی منجر به از دست دادن موقعیتها، رفتن راه اشتباه و مرتکب اشتباهات زیادی میشود.
تلاش برای اینکه بهترین خود باشید و در جهت بهتر کردن خودتون قدم بردارید نمیتونه چیز بدی باشه، اما اگر به طور مداوم روی خطاها و ایراداتتون زوم کنید این میتونه بر سلامت روان شما تاثیر بذاره.
طرز صحبت کردن با خودتون میتونه خیلی مهم باشه برای مثال، فرق بین اینکه بگید: «فلان چیز خوب انجام نشد و من فکر میکنم که میتونستم اونو بهتر انجام بدم» تا اینکه بگید: «من نمیتونم این کارو انجام بدم، من یه بازندم» زمین تا آسمونه.
این فیلم رو ببینید:
چرا خودم را سرزنش میکنم؟
رشد شخصی یعنی پیشرفت از طریق بازخوردهای صادقانه، هدف گذاری واقع گرایانه، و فهمیدن این که شکست جزیی از مسیر است. خود انتقادی نقطه مقابل رشد کردن است.
همه ما انتقادهای درونی نسبت به خود داریم و برای قسمت افراد زیادی، این کار خوبی است. یک صدای ریزی از انتقاد میتونه ما رو با انگیزه نگه داره و مطمئن کنه که تصمیم درستی میگیریم؛ برای مثال، با دیگران خوش رفتاری کردن، دستیابی به اهداف، و یا داشتن رژیم غذایی سالم.
اما بعضی اوقات، گفت و گوی درونی اگر خیلی منفی باشه میتونه بهتون آسیب بزنه. مطالعات نشان دادهاند، ارتباطی بین گفتگوی درونی منفی با عزتنفس پایین و سطح استرس بالا وجود دارد. این امر می تونه به پایین اومدن انگیزه، و همچنین احساس افسردگیمنجر شه.