چرا افراد به روانشناس مراجعه نمی‌کنند؟
احتمالا برای شما هم پیش آمده که از شخصی بشنوید: “دوستم داره شرایط سختی رو می‌گذرونه ولی اعتقادی به رواندرمانی نداره” یا ممکنه شنیده باشید: “مامانم واقعا به درمان احتیاج داره ولی هیچ‌وقت سمتش نرفته”.
امروزه ما افراد زیادی را می‌بینیم که درگیر مسائل و مشکلات مربوط به سلامت روان هستند اما از مراجعه به درمانگر اجتناب میکنند. اگر از این افراد دلیل اجتنابشان را بپرسیم احتمالا به چند دلیل مشابه و مشترک می‌رسیم.
ما در این مقاله قصد داریم درباره این دلایل صحبت کنیم.
با ما همراه باشید…
1. ترجیح می‌دهم با دوستانم حرف بزنم
حقیقت این است که هیچ دوستی نمی‌تواند جایگزین رواندرمانی شود. رابطه درمانجو و درمانگر فراتر از دوستی است. نه تنها در این رابطه، شما حمایت دریافت می‌کنید (مانند رابطه دوستی) بلکه درمانگر شما را به چالش می‌کشد و این امکان را به شما می‌دهد که درمورد خودتان آگاهی و بینش کسب کنید.
درمانگران شنوندگان آموزش دیده‌ای هستند که می‌توانند به شما کمک کنند منبع مشکلاتتان را پیدا کنید، حتی اگر منبع مشکل شما افکارتان، خودتان یا خانوادتان باشد. در ضمن دوستان شما نمی‌توانند هر هفته، تمام مدت بنشینند تا شما درمورد مشکلاتتان صحبت کنید؛ اینطور نیست؟
2. درمانگرها درواقع به ما اهمیت نمی‌دهند؛ آنها بخاطر پول اینکار را انجام می‌دهند
این هم یکی دیگر از دلایل عدم مراجعه به روانشناس است. بله، در این شغل هم مانند مشاغل دیگر، افراد (درمانگرها) بابت کاری که انجام می‌دهند هزینه دریافت میکنند. اما به این معنا نیست که فقط برای بدست آوردن پول کار میکنند و جز این، انگیزه دیگری ندارند. به طور کلی افراد رواندرمانی را به عنوان شغل انتخاب میکنند چون به انسانها اهمیت می‌دهند و قصد کمک دارند.
خودتان کمی فکر کنید؛ آیا قبول می‌کنید که ساعتها به مشکلات افراد مختلف گوش کنید فقط بخاطر اینکه پولی بدست بیاورید؟
3. یک بار به روانشناس مراجعه کردم ولی کمکی نکرد
یکی از دلایل محکمی که افراد برای مراجعه نکردن به درمانگر می‌توانند داشته باشند، داشتن تجربه ناخوشایند و یا بی‌فایده‌ای از مراجعه به درمانگر است.
هر روانشناس، فردی است با ارزش‌ها و ویژگی‌های شخصیتی مختص به خودش. پس دلیلی ندارد فکر کنید یک درمانگر جدید هم دقیقا مثل نفر قبلی شما را ناامید می‌کند. به احتمال زیاد روانشناس قبلی کسی نبوده که شما بتوانید با او ارتباط برقرار کنید. پس پشیمان نخواهید شد اگر در انتخاب درمانگر به خودتان یک فرصت دوباره بدهید.
4. وقت مراجعه به روانشناس را ندارم
امروزه اکثر ما انسانها در زندگی با کمبود وقت مواجه هستیم و این یک چالش بزرگ در زندگی مدرن به حساب می‌آید. درس خواندن، کار کردن، رسیدگی به بهداشت شخصی، رسیدگی به خانه و خانواده، همه فعالیت‌هایی هستند که بیشتر وقت ما را در طول روز به خودشان اختصاص می‌دهند.
اما لازم است در نظر داشته باشیم، چیزی که باعث می‌شود ما زمان لازم برای انجام کاری را نداشته باشیم اولویت‌بندی ماست. درواقع اگر انجام کاری مانند مراجعه به روانشناس برای ما مهم و ارزشمند باشد ما آن را اولویت قرار داده و برایش برنامه ریزی می‌کنیم.
به عنوان مثال به جای اینکه یک ساعت از وقت خود را صرف نهار با همکاران‌مان کنیم، یک روز در هفته، به تنهایی و با سرعت بیشتری نهار می‌خوریم تا زمان خود را صرف مراجعه به درمانگر کنیم. حتی می‌توانیم یک روز در هفته یک ساعت زودتر بیدار شویم و به کارهای ضروری‌مان برسیم تا در عوض یک ساعت از وقت‌مان را برای جلسه رواندرمانی خالی کرده باشیم.
در نهایت لازم به ذکر است که برخی از رواندرمانگران جلسات رواندرمانی آنلاین را ارائه می‌دهند که می‌تواند شما را از گیر افتادن در ترافیک و هدر دادن زمان نجات دهد. فقط کافیست بخواهید و آن را در اولویت کارهایتان بگذارید!
5. هزینه‌اش به صرفه نیست
در شرایط اقتصادی کنونی این دلیل شاید یکی ازمتداول‌ترین دلایل عدم مراجعه به روانشناس است. بعضی وقت‌ها مسائل و مشکلاتی در زندگی ما به وجود می‌آیند که انگار آمده‌اند تا از این به بعد با ما زندگی کنند. مسائلی که به راحتی و بدون کمک گرفتن از یک متخصص، قابل حل یا پذیرش نیستند.
اگر شما هم از آن دسته مشکلاتی دارید که به نظر می‌رسد قرار نیست از دست‌شان خلاص شوید، بهتر است همین الان درموردشان کاری انجام دهید. با این کار به نحوی هم در زمان و هم در هزینه‌های آینده صرفه جویی کردید.
زیرا با اهمال‌کاری کردن، مشکل ریشه‌ای‌تر شده و برای حل شدن به وقت و هزینه بیشتری احتیاج پیدا می‌کند.
از طرف دیگر رسیدگی به مسئولیت‌های زندگی با وجود مشکلات عمیق و احوال نامساعد کاری بسیار دشوار و بعضا ناممکن است. در نتیجه می‌توان گفت هزینه کردن برای رواندرمانی باعث می‌شود شما بتوانید از مختل شدن عملکردتان در حیطه شغلی و کسب درآمد جلوگیری کنید.
یادمان باشد هزینه کردن برای مباحث روانشناختی، در حقیقت هزینه کردن برای رشد و توسعۀ فردی است و نوعی سرمایه‌گذاری است.
6. خودم از پس خودم بر می‌آیم
مطمئناً، کارهایی وجود دارد که شما می‌توانید برای کمک به خود در زمان‌های عاطفی دشوار انجام دهید، اما هیچ چیز و هیچ کس نمی‌تواند به شما مانند یک متخصص آموزش‌دیده در این فرآیند کمک کند.
اینترنت می تواند چیز شگفت انگیزی باشد و اطلاعات رایگانِ زیادی در مورد مسائل مربوط به سلامت روان در اختیار شما قرار دهد. برخی از آنها عالی هستند، و ممکن است اطلاعات مناسبی در اختیارتان قرار دهند اما برخی از آنها هم بدون پایه علمی، آسیب زننده، نادرست و خطرناک هستند. تشخیص خوب از بد همیشه آسان نیست، پس مراقب باشید.
متأسفانه، بسیاری از ما ممکن است به روش‌های قدیمی و ناسالم برای مقابله با مشکلات و چالش‌هایی که داریم متکی باشیم.
سوء مصرف مواد مخدر و نوشیدن الکل شکل متداول “خوددرمانی” در برابر مشکلات عاطفی است. بدیهی است که این می تواند منجر به مشکلات بزرگتری شود.
7. احساس خوبی ندارم که درباره مسائلم با یک روانشناس حرف بزنم
این موضوع بیش از آنکه مشکل باشد، درواقع مشکل به نظر می‌رسد. بیشتر درمانگرها می‌توانند کاری کنند که شما زود با آنها احساس راحتی کنید و مانند غریبه‌های دیگر شما را قضاوت نمی‌کنند.
اگر شما چند جلسه را با یک درمانگر گذراندید و احساس راحتی نکردید، می‌توانید صادقانه این موضوع را با او در میان بگذارید یا به درمانگر دیگری مراجعه کنید؛ چرا که رابطۀ درمانگر و درمانجو رابطه‌ای‌ست هم شخصی و هم حرفه‌ای، و اتحادی که بین شما دو نفر شکل می‌گیرد عامل مهمی در درمان به شمار می‌آید.
اما برای جلسات اول، هم به خودتان و هم به درمانگرتان زمان بدهید. زیاد طول نمی‌کشد که دیگر کنار یکدیگر احساس غریبه بودن نکنید.
در انتها ذکر این نکته بسیار مهم است که اگر می‌خواهید کسی را متقاعد کنید که به روانشناس مراجعه کند حتماً باید مشاوران و روانشناسان متخصص و صاحب صلاحیتی را بشناسید تا به او معرفی کنید. چرا که ممکن است این آخرین فرصت شما و او باشد که بتواند از کمک یک رواندرمانگر بهر‌مند شود.
متخصصین و روانشناسان چمان در این زمینه‌ها آموزش دیده‌اند تا به شما کمک کنند.
ما از ساعت 8 تا 21 در کلینیک هستیم. برای رزرو وقت مشاوره و روانشناسی تماس بگیرید:
